Groei

Morgen gaat Julian voor het eerst naar school. Hij vindt het leuk en spannend. Ik ook! Flinke stap, dat wel. Ineens is hij groot.

Dat soort momenten hebben we al vaker gehad. En als ik andere ouders mag geloven, ja, daar gaan we er nog genoeg van meemaken. Maar nu even los van alle rationalisering - ons kindje gaat straks zichzelf met al die andere kinderen vermaken en zich prima redden op school zonder dat wij daar bij zijn. En daar zijn we apetrots op. Maar toch knapt er dan ergens zo'n koordje van afhankelijkheid, je hoort het bijna "KPLOING!!!" door de wereld schieten. En dan bijt ik stiekem toch even op m'n lip.

Posted via email from Jeffrey's posterous