Vanmiddag sta ik op het Malieveld. Ik zal "Stop de Stapeling" roepen tegen de zware bezuinigingen van het kabinet op hulpbehoevenden. Op chronisch zieken. Op lichamelijk gehandicapten. Op mensen met een verstandelijke beperking. Op mensen met een stoornis als autisme of ADHD. En op álle kinderen van Nederland. En daarmee dus op heel onze samenleving.
En ik sta er terwijl ik weet dat het in eerste instantie geen verschil maakt. Geen VVD of CDA bewindspersoon, of gedoogpoppetje van de PVV, zal ineens durven zeggen: "Goh, eigenlijk is het niet zo eerlijk wat we nu doen".
Ik demonstreer niet omdat ik de illusie heb dat dit kabinet naar mij zal luisteren. Ruttes keiharde bezuinigingen, gesteund door de machtspolitici van het CDA en het in de Tweede Kamer braaf meestemmende PVV stemvee, gaan simpelweg gewoon door.
Nee, deze regering past het beleid pas aan als het volk begint te morren. Pas wanneer het duidelijk wordt dat wij niet langer willen stemmen op partijen die nu op het punt staat onze toekomst kapot te bezuinigen.
Wat wordt het ons simpel voorgesteld. Iedereen moet inleveren, vooral diegenen die veel belastinggeld kosten. Maar daarmee zet je echte mensen met echte gevoelens weg als cijfertjes, als een lastige kostenpost. En ontneem je hen de hulp waardoor je een menswaardig bestaan kunt leiden. Of erger nog, je laat tussen neus en lippen door vallen dat zoveel zieken niet kunnen bestaan, dat kinderen massaal ten onrechte adhd of autisme diagnoses krijgen (of niet soms, Ton Elias?). En dat er massaal wordt gefraudeerd. Kom op jongens, even wat verontwaardiging kweken!
Ik draai die verontwaardiging om. Rutte hoort mij niet, maar ik blijf roepen. Niet om hem te bereiken, maar de rest van het land. Want ik geloof niet dat iemand echt gelukkig wordt van deze bezuinigingen.
Voor alle ouders van dit land: krijgen je kinderen wel genoeg aandacht op school? Geniet nog maar even van de tijd die de leraar nu nog kan geven. Straks komen de drukke, onaangepaste en moeilijk lerende kinderen uit het speciaal onderwijs bij ze in de klas. Zonder extra hulpleerkrachten (dag rugzakjes, hallo uitgekleed passend onderwijs).
Voor alle gezonde mensen in dit land: prijs je gelukkig! Maar kun je je verzekeren tegen elk toeval waardoor je ineens ziek kunt worden, of depressief? Doe maar snel, met wat pech beland je in een rolstoel waarmee je in de rij kan zitten voor de voedselbank.
En zo kan ik nog veel meer van dergelijke scenario's schetsen. En helaas zit daar weinig science fiction bij. Het passend onderwijs wordt tegen beter weten in doorgedramd. Het pgb wordt rücksichtlos afgeschaft. Zorg wordt steeds meer onbetaalbaar.
Ja, het welzijn van mensen kost geld. En daar kun je dan geen JSF meer van bestellen. Maar wat is belangrijker? Als je mij die vraag stelt, kies ik voor mensen. Echte mensen die echte hulp echt nodig hebben. Om nu een gezonde, menselijke samenleving voor morgen te kweken.
Daarom sta ik op het Malieveld. Niet voor Rutte of Van Bijsterveldt. Niet voor Elias, Wilders of Agema. Maar voor mijn kinderen. Voor alle kinderen. Voor alle zieken. Voor alle gehandicapten. Voor alle nederlanders.
Laat onze kinderen leren. Laat onze zieken verzorgd worden. Laat onze mensen in hun waarde!
Laat ons leven, stop de stapeling!
